سلام صبا جونم. اول معذرت ميخوام که اخيرا کم سر ميزنم به وبلاگت . و ممنونم ازت که بهم سر ميزني .
بعد اينکه فکر ميکنم حرف دلم رو زدي تو اين نوشته ات. واقعا کاش بچه بوديم با همون دلاي بزرگ . کاش هيچوقت اشتباهات بزرگترا رو انجام نميداديم . کاش اين همه ناگفته تو دلامون نبود . کاش دنياي بزرگا هم مثل کوچيکا بود . اونوقت زندگي هامون بهشت ميشد .....
کاش ...... کاش........ و کاش .............!!!!
اما فقط خداست که ناگفته هامون رو ميدونه . پس از خودش کمک ميخوايم و به خودش پناه ميبريم ............
