ستاره دیده فروبست و آرمید،بیا

                                         شراب نور به رگهای شب دوید،بیا

            ز بس به دامن شب اشک انتظارم ریخت

                                          گل سپیده شکفت و سحر دمید،بیا

           شهاب یاد تو در آسمان خاطر من

                                          پیاپی از همه سو خط زر کشید،بیا

          ز بس نشستم و با شب حدیث غم گفتم

                                           ز غصه رنگ من و رنگ شب پرید،بیا

           به وقت مرگم اگر تازه می کنی دیدار

                                             بهوش باش که هنگام آن رسید،بیا

           به گامهای کسان می برم گمان که تویی

                                            دلم ز سینه برون شد ز بس تپید،بیا

           نیامدی که فلک خوشه خوشه پروین داشت

                                         کنون که دست سحر دانه دانه چید، بیا